O ROZPACZY, CO SIĘ CZASEM OGŁASZA 

Nie wygląda na trzydzieści lat.
Mieszka sama, dobra pracę ma.
Chciałaby poznać kogoś miłego
bez zobowiązań i bez wad...
i bez wad...

Nie było łatwo jej – wahała się.
Czy ogłoszenie do gazety dać.
No bo co powiedzą na to jej znajomi?
I czy nie będą się z niej śmiać...
się z niej śmiać...

Ze szpalt gazet i z radia fal
ciągle płynie rozpaczy krzyk.
Czy nie słyszysz jak głośno brzmi
z milionów gardeł:
"pomóżcie mi!"

Niepewną ręką nakreśliła treść.
Może za miesiąc już ukaże się
to ogłoszenie. Ten na loterii los,
przecież nie może już tak dalej żyć...
dalej żyć...

Ze szpalt gazet i z radia fal...